7 marca  1944r.wieczorem napadła UPA na Kolonię Henrykówkę koło Strzelisk Starych w połowie drogi między Bóbrką a Chodorowem – 10 mężczyzn zastrzelono , 120 wypędzono nie pozwalając niczego zabrać ze sobą .Ludzie ci schronili się do Bóbrki i Starego Sioła.

8 marca 1944 r. ci sami napastnicy zaatakowali Polaków w położonych około 7 km na południe od Bóbrki Choderkowcach i Sokołówce .W pierwszej z tych miejscowości zarąbano siekierami około 10 Polaków , w drugiej kilkunastu każąc się kłaśc na progach domów i odrąbując siekierami im głowy. W Sokołowce zdemolowano i spalono kościół , zniszczono plebanię ,proboszcz ks. Jasiński schronił się w Biłce Szlacheckiej , a 400 Polaków z obu wsi wyjechało na zachód.

W tych samych dniach ofiarą napadu padła sąsiadująca ze Strzeliskami wieś Kniesioło , gdzie UPA zabiła tam 5 osób , a wszystkim Polakom skonfiskowano majątek .W Bakowcach banderowcy zabili 4 osoby .

W dniu 17 września 1939 r. Polska została znienacka zaatakowana od wschodu przez Rosję Sowiecką. Zgodnie z rozkazem naczelnego wodza marszałka Edwarda Śmigłego Rydza większość oddziałów polskich nie wdała się w walkę z wojskami sowieckimi. Opór stawiły im jednak oddziały Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) oraz niektóre jednostki i garnizony, m.in. w Grodnie Wilnie i Grupa Operacyjna "Wołkowysk". Po początkowych sukcesach, np. zwycięska bitwa o Kodziowce, wobec ogromnej przewagi przeciwnika, walczące jednostki musiały przekroczyć granice republik nadbałtyckich, gdzie żołnierze polscy zostali internowani. Po złamaniu obrony KOP oraz improwizowanych oddziałów polskich, Armia Czerwona dotarła do linii Narwi, Bugu, Wisły i Sanu.

9 września- opuściliśmy Przemyśl udając się w kierunku na Sambor, do Białego Dworu w Bóbrce a następnie do Podbrodzia. 18 września wyruszyliśmy z Podbrodzia pod dowództwem kapitana Kajetanowicza w kierunku na Tyśmienicę , lecz wkrótce zawrócono nasz transport  na Stryj. Jednak do Stryja nie dojechaliśmy z powodu zajęcia go przez Niemców, w związku z czym zatrzymano nasz transport przed Żydaczowem. 19 września 1939 roku nocą wyruszyliśmy pod dowództwem kapitana Kajetanowicza marszem ubezpieczającym w kierunku na Dolinę-Wygodę-Wyżków.

- 17 września 1939, a miasto było jednym z pierwszych zajętych przez bolszewików, zapełniło się szybko miejscowe więzienie. 20-21 styczniu 1940r. w rocznicę Powstania Styczniowego Polacy podjęli akcję zbrojną, która do historii przeszła pod nazwą powstania czortkowskiego. Celem powstańców, w znacznej części uczniów miejscowych gimnazjum i liceum, było zdobycie broni dzięki rozbrojeniu garnizonu, uwolnienie więźniów, porwanie pociągu i przedostanie się do odległej o 20 km Rumunii i dalej do Francji. Jak później ustaliło NKWD pomysłodawcą tego dość fantastycznego planu był podobno Heweliusz Malawski, technik dentystyczny, kapral rezerwy.

Dnia 6 lutego 1944 roku………. Organista Franciszek Ciesielski, mieszkający w tej samej celce, obudził natychmiast ojca Kamila i oznajmił, że Ukraińcy usiłują wedrzeć się do klasztoru. Wyważyli już nawet drzwi zewnętrzne przy pomocy siekiery i łomu. Ojciec wyszedł do nich. Dwóch banderowców zażądało od ojca lampy i klucza do piwnicy, twierdząc, że tam jest broń. Ojciec Kamil zaczął im tłumaczyć, że tam broni nie ma. Ale Ukraińcy nie chcieli tego słuchać, tylko coraz natarczywiej domagali się, by ojciec Kamil szedł z nimi, z kluczem. Ojciec poszedł. Maria Ciesielska, która schroniła się na noc w szopie stojącej niedaleko lochu, w świetle księżyca doskonale widziała ojca Kamila idącego po prawej stronie Ukraińca, który w lewej ręce trzymał lampę, a w prawej rewolwer.